ما در دنیای پسا‌حقیقت زندگی می‌کنیم که در آن «حقایق جایگزین» جای حقایق واقعی را گرفتند و احساسات از شواهد ارزشمندتر دانسته شدند. چگونه به اینجا رسیدیم؟ لی مک اینتایر در این کتاب توسعه‌ی پدیده‌ی پسا‌حقیقت را از انکار علم از طریق ظهور «اخبار جعلی»، از نقاط کور روانشناختی ما تا عقب‌نشینی مردم به «سیلوی اطلاعات» دنبال می‌کند.

پساحقیقت دقیقاً چیست؟ آیا این آرزو، چرخش سیاسی، توهم توده‌ای یا دروغگویی جسورانه است؟ مک‌اینتایر نمونه‌های اخیر را تجزیه و تحلیل می‌کند – ادعاهای مربوط به تعداد جمعیت مراسم تحلیف، آمار جنایات و رای مردم – و متوجه می‌شود که پساحقیقت ادعایی بر برتری ایدئولوژیک است که دست‌اندرکاران اشاعه‌ی اخبار تلاش می‌کنند به‌وسیله‌ی آن آدم‌ها را وادار کنند تا بدون توجه به شواهد، چیزی را باور کند.

با این حال پسا حقیقت با انتخابات ۲۰۱۶ آغاز نشد. انکار حقایق علمی در مورد سیگار کشیدن، تکامل، واکسن‌ها و تغییرات آب‌و‌هوایی، نقشه راهی برای انکار گسترده‌تر واقعیت ارائه می‌دهد. به این موارد سوگیری‌های شناختی را اضافه کنید که باعث می شود احساس کنیم نتیجه‌گیری‌های ما مبتنی بر استدلال درست است، حتی اگر چنین نیست، افول رسانه‌های سنتی و ظهور رسانه‌های اجتماعی، و ظهور اخبار جعلی به‌عنوان یک ابزار سیاسی، شرایط ایده‌آلی برای پسا‌حقیقت فراهم آورده است. مک‌اینتایر همچنین به طرز تحریک‌آمیزی استدلال می‌کند که جناح راست در حملات خود به علم و حقایق، از پست‌مدرنیسم – به ویژه، این ایده که چیزی به نام حقیقت عینی وجود ندارد – وام گرفته است.

مک اینتایر استدلال می کند که ما می‌توانیم با پساحقیقت مبارزه کنیم و اولین قدم در مبارزه با پساحقیقت، درک آن است.

 لی مک‌اینتایر در پیشگفتار کتاب آورده است:

موضوع کتاب منحصربه‌فرد و متفاوت است. نظریه‌ی پساحقیقت به‌وسیله‌ی کسانی که از کم‌ارزش‌شدن حقیقت نگران و پشیمان بودند متولد شد. موضوعی که اگرچه آشکارا جانبدارانه به نظر نمی‌آید، اما دست‌کم یک دیدگاه را مطرح می‌کند: اینکه فکت‌ها و حقیقت در فضای سیاسی این روزها به‌شدت در معرض خطرند.